จิตอิสระ ตอนที่ 11 โดย อิสระ
[i]/-/-/-/-/บทที่ 3: ครอบงำ /-/-/-/-/[/i]
ดวงตะวันลับเหลี่ยมขอบฟ้าส่งแสงอำลาครั้งสุดท้ายจนแดงฉานไปทั่วท้องนภา
เหล่าหมู่นกบินกลับคืนรังเป็นฝูงครอบคลุมท้องฟ้าราวกับเป็นเม็ดทรายละเอียดเกลือกกลิ้งไปตามแรงคลื่นทะเล
ตึกอาคารสูงเสียดฟ้าทั้งหลายเริ่มส่องแสงไฟตามช่องหน้าต่างเสมือนดั่งประภาคารสาดส่องทะเลยามค่ำคืน
รถรามากมายพร้อมใจกันเปิดไฟรถให้สว่างท่ามกลางการจราจรที่ติดขัดไม่ไปไหน ทำให้ดูเหมือนหลอดไฟดวงเล็กๆมากมายคอยส่องแสงให้สว่างหากมองมาจากนอกโลก
อืม มองมาจากนอกโลกก็จะเป็นเช่นนั้นจริงๆ
[b]จีเซลล่า[/b] ราชินีผู้เลอโฉมแห่ง[i]อมตะนครา กาแล็กซี่ฟอร์แน็กซ์[/i] มีความหวังอันริบหรี่
เมื่อมองเห็นแสงจากพื้นโลกขณะเธอเร่งความเร็วตนเองเพื่อลงมาที่โลกดุจเช่นเดียวกับเจนนู
อดีตราชา อมราผู้เคยเคียงบัลลังก์คู่เธอ บัดนี้ไม่มีอดีตที่คู่ควรแล้ว
เพราะหลังจากเลวีกาครองอำนาจ เขาก็ใช้มันสุรุ่ยสุร่ายดุจอดอยากเป็นเวลานาน
ปรับเปลี่ยนทุกสิ่งทุกมวลในอาณาจักร จนเธอรับไม่ได้
เพราะถึงขั้นเปลี่ยนแปลงเธอให้มีอารมณ์ ความรู้สึกเทียบเท่ากับมนุษย์ เธอจึงหนีมา
และเมื่อไม่รู้ว่าต้องไปที่แห่งใด เธอจึงต้องเดินทางตามเจนนูมายังโลก
ด้วยความหวังสุดท้ายที่จะเจออมราที่ตนไว้ใจที่สุด
[i]ขอให้เธอสมหวังในสิ่งที่ปรารถนา...[/i]
อลิสสิตาสะดุ้งตื่นหลังจากพักผ่อนอย่างมีความสุขช่วงเวลาหนึ่ง
เธอจ้องมองความมืดที่คืบคลานแทนที่แสงอาทิตย์อย่างตกใจ
เธอไม่คิดว่าจะเผลอหลับได้เพียงเพราะการนวดปรนนิบัติอย่างนี้
‘เป็นอย่างไรบ้างแม่สาว หลับสบายดีไหม’
เจนนูเอ่ยถามทันทีที่เห็นเธอตื่น
ตอนนี้ร่างของเจนนูกลับมาในสภาพปกติเรียบร้อยแล้ว
“อืม สบายดีจ๊ะ อลิสขอบคุณมากเลยนะ
เจนนูนี่ดีจริงๆ ทำได้ทุกอย่างเลย” อลิสสิตายิ้มตอบอย่างมีความสุข
ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
‘หามิได้ แม่สาว
เทียบกันการเป็นภาระของเจ้านั้นยังน้อยไปด้วยซ้ำ’ เจนนูตอบอย่างอ่อนน้อม
“คิก” อลิสสิตาหลุดขำทีนึง ก่อนลุกขึ้นยืน” ก็นายจำเป็นนี่นา” เธอเดินไปยังตู้เสื้อผ้ามุมห้องทำงานเพื่อหยิบกระเป๋าสะพายเตรียมเดินทางกลับบ้าน
เจนนูนึกครึ้มอกครึ้มใจอย่างไรไม่รู้จู่ๆเขาก็ขยายร่างของเขาคลุมร่างเธออีกครั้ง
แล้วจับตัวเธอพลิกลงไปยังโซฟาข้างทางทันที
“ว๊ายย เจนนู นายจะทำอะไร” อลิสสิตาร้องเสียงหลง ขณะล้มลงบนโซฟา
‘ข้าก็อธิบายไม่ได้
แต่ร่างกายข้าตอบสนองตามจิตละเอียดเอง ข้าควบคุมไม่ได้’ เจนนูร้องเสียงตื่นตระหนกเหมือนกัน แต่ในใจแอบตื่นเต้นลึกๆ
เขาอธิบายไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพียงแต่แค่เสี้ยวเล็กๆในจิตของเขาผุดขึ้นมา
มันก็ต่อเนื่องจนถึงตอนนี้แล้ว
“แล้วอลิสต้องทำยังไงเนี่ย”
‘ข้า ไม่ทราบ...’
แค่นั้น เธอก็ไม่คิดที่จะต่อต้านต่อ
เพราะฝืนยังไงคงไร้ผล จึงปล่อยตัวนอนเฉยๆ คิดว่าให้จบๆไปก็พอ
ในขณะที่ร่างของเจนนูกำลังบิดตัวขึ้นมางอกสายหนาๆออกจากบริเวณเอวอลิสสิตาแล้วคล้องรอบคออลิสสิตา
ตามมาด้วยเส้นอีกมากที่แทรกตัวมาตามร่างเจนนูแล้วค่อยๆยกเสื้อและรูดกางเกงแสลคของอลิสสิตาออกก่อนจะหดขนาดร่างที่คลุมตัวอลิสสิตาจนเหลือแค่ส่วนเอว
[i]เผยให้เห็นผิวขาวนวลมีเลือดฝาดของสาวลูกผู้ดี
ทรวงอกขนาดใหญ่กลมกลึงออกมาสูดอากาศภายนอกจนสั่นไหวไปมา
เม็ดยอดปทุมถันสั่นและเต่งตึงเมื่อสัมผัสอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลง ส่วนถัดมาจากเอวที่มีร่างเจนนูคลุมนั้นคือบั้นท้ายกลมกลึงที่มีจุดศูนย์กลางเป็นเนินไหมถักทอเรียงตัวเป็นรูปทรงปิรามิดคว่ำสีดำเงางามท่ามกลางผิวสีขาวผ่อง
[/i]อลิสสิตารีบหุบขายกมือขึ้นผิดทั้งหน้าอกและส่วนสงวนตนอย่างตกใจและเขินอาย
ซึ่งไม่มีประโยชน์ เพราะพริบตาเดียวที่เธอปิด
เส้นสายเล็กๆห้าหกสายก็ยืดออกมาจากเอวอีกแล้วจับมือเธอแยกออก กลับกลายเป็นว่า
เธอต้องนอนยกมือและแยกขาออกบนโซฟาอวดร่างกายอันงดงามดุจเทพธิดากลางห้องทำงานส่วนตัว
“จะเยอะไปแล้วนะเจนนู อ... อลิส อาย”
เธอพูดเสียงค่อยจนแทบไม่ได้ยิน ใบหน้าแดงก่ำ
ขณะที่รู้สึกหวิวๆชอบกล [i]ของเหลวในร่องของเธอขับออกมาจนเอ่อด้านในและปริ่มออกมาจรดขอบกลีบดอกสวรรค์ราวกับน้ำเกสร
ในขณะที่ยอดของดอกก็ชูชันออกมาเป็นก้านยาวสวยงดงาม[/i]
‘แต่ข้าว่า กำลังดี’ เจนนูกล่าว ขณะที่ร่างของเขายืดออกมาอีกเส้นหนึ่ง
ซึ่งใหญ่กว่าบรรดาเส้นทั้งหลายทั้งปวง มีขนาดราวกับหัวแม่มือ
และมันมีหยักเล็กๆรอบวงตรงปลายมนๆ มันกำลังไหลเลื่อนลงสู่ช่วงล่าง
[b]มัน...
มัน...[/b]
มันต้องติดตามต่อตอนที่ 12 นะครับ ฮ่าๆ
[img]http://www.atalude.net/wp-content/uploads/2010/09/tentacleraep.jpg[/img]
(ตอนนี้ผมรู้สึกสนุกมากที่ได้แต่ง ฮาๆ
ได้ออกมาซักทีนะเจนนู ติดตามต่อตอนหน้านะครับ ติชมได้นะครับ
ขอบคุณ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น