“ขณะนี้ เราได้รับแจ้งข่าวมานค่ะ ว่าคุณอลิสสิตา เชาวกรกุล ลูกสาวคนเดียวของมิสเตอร์ริชมอนต์ แซมเมอร์สัน ซึ่งเป็นประธานและผู้ก่อตั้งบริษัทRSD (ริช แอนด์ แซม ไดมอนด์ฯ) ได้กลับมายังที่พักด้วยตัวเองเมื่อเช้านี้ท่ามกลางความสงสัยของคนในบ้านมากมายค่ะ หลังจากที่หายตัวไปตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อคืนนี้ เบื้องต้นทราบมาว่าคุณอลิสสิตาเดินทางกลับมาโดยแท็กซี่และมีอาการอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด และดวงตาเหม่อลอยไม่พูดกับใครทั้งนั้นค่ะ หากมีรายงานเพิ่มเติมทีมงานข่าวของเราจะรายงานให้ทราบทันทีค่ะ ขอบคุณค่ะ”
สิ้นเสียงประกาศในทีวี ภาพก็ตัดเข้าโฆษณายาสระผมยี่ห้อดัง เห็นดังนั้นอลิสสิตาก็กดรีโมทปิดทีวีแล้วลงนั่งบนที่นอนตนพร้อมถอนหายใจ
“พ่อไปไม่บอกซักคำ แล้วอลิสต้องไปเคลียร์ข่าวด้วย ไหนคืนนี้จะมีออกงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่อีก จะทำยังไงดี” เธอรำพึงเบาๆขณะจ้องมองเพดานสีขาวที่ตกแต่งด้วยบัว(บัวคือปูนปั้นที่ไว้ประดับตกแต่งผนังและเพดาน) ลายกลีบดอกไม้กระหวัดซ้อนกันไปมาตามแนวฝ้า ถัดมาด้วยเหล่าเทพยดาตัวน้อยเปลือยกายตามแบบฉบับของโรมัน กำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนาน
‘ขณะที่เจ้ากำลังรำพึงอยู่ เจ้าก็รู้อยู่มิใช่รึ ว่าควรทำสิ่งใด’ เสียงดังขึ้นในใจเธอ นั่นคือเสียงของเจนนู เดมิก๊อดที่อาศัยอยู่ในร่างเธอ และสร้างอวัยวะของตนออกมาครอบตัวเธอไว้เหมือนกับชุดรัดรูป เจนนูสามารถรู้ถึงความคิดความทรงจำเธอได้ทุกอย่าง และสามารถบังคับร่างกายเธอได้ด้วยยามเธอหมดสติ ราวกับว่าตอนนี้ตัวเธอมีผู้ควบคุมถึง2 แต่เธอเป็นเจ้าของ จึงเป็นผู้ควบคุมหลัก แต่ก็ไม่เสมอไป เธออาจจะถูกเจนนูรุกรานเธอได้เหมือนกันอย่างเมื่อตอนเช้า ซึ่งเธอก็ไม่ปฎิเสธเท่าไหร่ เพราะมันเป็นความสุขที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อนในชีวิต ใจเธอลึกๆก็อยากได้ความสุขแบบนั้นอีกครั้ง แต่คงไม่ใช่ตอนนี้
“ใช่ อลิสรู้ แต่อลิสแค่อยากพูดออกมาเฉยๆ เหมือนทุกอย่างในชีวิตของอลิสถูกบงการตลอดเวลา ไม่มีเวลาที่จะได้ออกจากกรงนี้เลย” สายตาอลิสสิตาออกแววซึมเศร้า เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย มองเสื้อยืดสีดำประดับด้วยดอกไม้เล็กๆสีขาวของเธอ เสื้อคอกว้างรูปตัววียาวถึงไหล่และพับออกข้าง เผยแผ่นอกสีขาวสวยไร้จุดด่างดำ และรัดรูปน้อยๆพอให้เห็นทรวดทรงอันเครียดรัดกระชับสัดส่วนของเธอ ต่อมาด้วยกางเกงแสลดของผู้หญิงสีดำบานช่วงเอวเป็นกลีบเพื่อซ่อนความอวบอัดของเอวให้ดูกลมกลืนก่อนจะจบลงที่ปลายเท้าที่มีถุงน่องสีขาวสวมอยู่ อันเป็นชุดทำงานปกติของเธอ
เจนนูรู้สึกเห็นใจ เพราะที่เขาเห็นจากในความทรงจำ ชีวิตของเธอก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ชีวิตที่เดียวดาย และไม่มีอิสระตลอดมา
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น อลิสสิตาลุกขึ้นยืนทันทีและจัดระเบียบเครื่องแต่งกายให้เรียบร้อยก่อนบอกอนุญาตให้เข้ามาได้ ชายหนุ่มผิวเข้มผมตั้ง ร่างกายแข็งแรงตามแบบฉบับชายชาติทหารในชุดสูทสีดำเดินเข้ามาก่อนพูดด้วยเสียงเข้มแต่ไม่ดังมาก
“ คุณอลิสสิตาเป็นอย่างไรบ้างครับ สบายดีรึเปล่าครับ?”
“เราไม่ได้เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องห่วงค่ะเอก” อลิสสิตาตอบกลับอย่างคุ้นเคย เอก หรือนายเอกพันธ์ เป็นการ์ดประจำตัวของ อลิสสิตา เชาวกรกุล ซึ่งได้รับการชุบเลี้ยงจากนายริชมอนต์ตั้งแต่สมัยยังเด็ก เขาจึงเป็นผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์และวางใจได้ของครอบครัวเลยทีเดียว และเพราะมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับอลิสสิตา ริชมอนต์เลยให้เขามาเป็นการ์ดส่วนตัวให้กับเธอ เพื่อที่จะได้ลดความห่างชั้นและลดความเครียดของอลิสสิตา
“แต่ได้ข่าวว่าคุณอลิสสิตาอยู่ในเหตุการณ์ระเบิด ขนาดคนรอบข้างยังบาดเจ็บ แล้วไหนจะคุณวิ...”
“เราไม่เป็นอะไรจริงๆ” อลิสชิงตอบตัดบทด้วยระดับเสียงที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยและใบหน้ายิ้มแย้ม เอกพันธ์รู้เป็นอย่างดีว่าเธอแกล้งทำเพื่อตัดบท ซึ่งเขาก็ไม่คิดจะถามเพิ่ม
“ครับ งั้นเดี๋ยวผมจะแจ้งตารางเวลานัดหมายวันนี้ให้ฟังคร่าวๆนะครับ วันนี้เวลา12.30 น. คุณอลิสสิตามีนัดประชุมแจ้งเรื่องการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งประธานบริษัทซึ่งเอกสารจะอยู่ที่...”
อลิสสิตานั่งฟังพอรู้นัดหมาย เมื่อเอกพูดจบก็ขอตัวลงไปรอชั้นล่าง จากนั้นอลิสสิตาก็จัดแจงเก็บของใส่กระเป๋าของเธอ และตามลงไป
“วันนี้คุณอย่าผลีผลามทำอะไรอลิสนะคะ” อลิสสิตาพูดครับเจนนูก่อนจะปิดประตูห้อง
‘ได้ ข้าเข้าใจ แล้วเราค่อยมาสนุกกันหลังจากจบงาน’ เจนนูพูดทิ้งท้ายด้วยอารมณ์สนุก อลิสสิตารู้สึกเสียววูบทันที ช่องคลอดของเธอกระตุกและบีบตัวเล็กน้อย ใบหน้าแดงระเรื่อแล้วรีบเดินลงไปชั้นล่าง
“บ้า” เธอพูดเบาๆด้วยสีหน้ายิ้มเขินอาย นั่นทำให้เจนนูมีความสุขที่เขาทำให้เธอยิ้มได้บ้าง
เอกพันธ์
จบตอนที่ 9 ติดตามต่อ ตอนพิเศษ 9.5 นะครับ อิอิ
(ตอนที่ 9 นี่เลขสวยจริงๆ คุณว่ามั้ย ผมว่าสวยดีๆ อิอิ ตอนหน้า9.5จะเป็นเนื้อหาค่อนข้างแรงนะ ฮ่าๆ ไม่คิดว่าจะต้องเพิ่มตอนนี้ แต่ติดตรงความต่อเนื่องของเนื้อเรื่องเลยต้องตัดมาเป็นตอนพิเศษ ติดตามนะครับ อิอิ ติชมได้นะครับ )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น